سنجش کیفیت عملکردی بصری پل‌های عابر پیاده از دید استفاده‌کنندگان (نمونه موردی: پل‌های عابر پیاده واقع در محله زنجان جنوبی شهر تهران)

با پیشرفت علوم و فناوری ها انسان بیشتر در رفاه و کم تحرکی غوطه ور می شود از طرفی همین پیشرفت مبین آسیب زا بودن کم تحرکی می باشد. از این رو متخصصین شهری برآن شدند تا تسهیلات را هر چه بیشتر در خدمت سلامت بشر به کار گیرند و یکی از مصادیق این تفکر در شهر به کارگیری مولفه هایی جهت ترغیب مردم به پیاده رویی است. پل های عابر پیاده یکی از ابزارهای این تفکر هستند که با بکارگیری ملاحظات فنی و فیزیکی می توانند مشوق و ترغیب کننده شهروندان جهت پیاده روی باشند. از این رو در این پژوهش پل های عابر پیاده محله زنجان جنوبی واقع در منطقه 10 شهرداری تهران انتخاب گردیده است. این پزوهش با هدف کاربردی و از نوع تحلیلی – توصیفی است و  ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق مطالعات اسنادی – کتابخانه ای و میدانی – پرسشگری می باشد. نتایج حاصل از مشاهدات،پرسشنامه و مصاحبه حاکی از آن است که پل های عابر پیاده محله نتوانسته اند رضایت ساکنین را جلب نمایند و در سطح نازلی از رضایتمندی قرار دارند و مصداق این گفته رضایت از امنیت در پل ها و دید و منظر نامناسب زمان بر بودن استفاده و در نظر نگرفتن نیازهای گروه های سنی و ویژه می باشد.